Świątynia Frey - Miejsce Wytchnienia i Odpoczynku

Freyja

#Knut spojrzała z niedowierzaniem na ich poczynania# - Czygo wy ni rozumieta #warknął przez zęby# - Ży tutej żadno władzo ni dziło, że tutej tylko śingo władza moij pani i nikugu ponad to #jego oczy świeciły teraz dziwnym błękitnym baskiem# - Na tyrenie Świontyni nikogu ni aresztujeta, możeta sobi to robić poza jyj terynem, ale tutej wara wam od kogu kolwiek i oddajta to, bo to ni wasze #podszedł do mężczyzny, który trzymał miecz Ferina i mu go wyszarpnął# - A teraz zmiatajta s tund do jasnyj cholery...

Ferin

# Odezwał się gniewnym tonem człowiek z tarczą # Władza Sigmara sięga dalej, niż mozecie sobie wyobrazić.. Tak daleko jak sięgnąć mogą jego wyznawcy. Głupcze... Jeśli złożysz broń i odejdziesz, pozostawimy Cię przy życiu, jeśli nie , zginiesz za zniewagę Sigmara. Razem z twoimi ludźmi... # Rzekł pełnym gniewu tonem #

Freyja

#Kurt zarechotał wrednie i nagle płomień w jego oczach zalśniły mocniej niż do tej pory# - Głupcy, wynocha mi stend #rzekła gniewnie# - To wy nie rozumieta, tutej jigo władza ni śingo, ale jeśli chceta walki, to proszem bardzo#dodał i w tym momencie ciało chłopa delikatnie zalśniło błękitną poświatą, z pleców wyrosły mu czarne skrzydła, a jego ciało podwoiło swą wielkość. Stał teraz przed nimi czarny demon z wielkim mieczem i bęłkitnymi oczmi, to samo stało się z jego braćmi# - Wy nadal nic ni rozumita #pokręcił z niedowierzaniem głową# - Jeśli wosz pan chceta cusi od naszyj pani, to niech sam tutyj siem zjawi, inaczyj wasze puste łby mu wyślem #patrzył teraz na nich z dziwnym błyskiem mordu w oczach#

Ferin

Jesteście ze mną? # Spytał swych druchów dowodzący - dzierżący tarcze. Pozostali skineli głowami. Dowódca sięgnął po miecz # Na chwałę Sigmara!! *Wrzasnął starając się skrócić o głowę demona, wojownik z dwoma mieczami spróbował przebić dwóch na raz, najmłodszy szerokim zamachem miał nadzieję trafić bliższego przeciwnika, jednego zostawiając bez opieki - z powodu braku doświadczenia #

Freyja

#Kurt nawet nie drgnął złapał miecz przeciwnika i mu go wyrwał z ręki jak źdźbło trawy, jeden z jego braci zrobił unik i swy wielkim mieczem zamachnął się i z ogromną siłą wytracił oba miecze na raz, dwaj pozostali bracia złapali pozostałych mężczyzn i po chwili cała czwórka stała związana jak owce# - Jyszczy roz wom godom, jak cios ceta od myj pani to nich tyn wosz Simga... jakus tak som tu pśijdzie i pogoda z naszym paniom, a tero wynocha mi stond #Kurt z całej siły zamachnął się i kopnął z cztery litery najbliżeszego mężczyznę. Związanych razem puścili traktem, przedtem odbierając im miecze#

Ferin

# Młody jeszcze chłopak nie dowierzał w to co się stało, pozostali dwaj nerwowo zaciskali zęby, starając się przeciąć pęta... Zniknęli w mroku #

Freyja

- Mojo pani z pachołkami ni rozmawio #krzyknął za nimi Kurt i wraz z braćmi siedli na schodach Świątyni, aby strzec jej bram#

Sami · Gość

*Zatrzymala swego wierzchowca na poczátku traktu. Zeskoczyla na ziemie, strzepnela z siebie kurz i brud. Usmiechnela sie zadumana*...Dom Frey, mej drogiej siostry...*wyszeptala. Po chwili z jej ust zniknal usmiech, a oczy stracily blask. twarz jej poszarzala. Sami chwycila uzde swego konia, wskoczyla na jego grzbiet. Odwrocila sie w strone swiatyni, pragnac dojrzec jakas znajoma sylwetke...jednak widziala tylko pustke. odjezdzajac z Traktu w jej glowie kolatala mysl*...jeszcze nie teraz, wkrotce...*pozostal po niej tylko kurz ktory opadal bardzo powoli...

Jan

#traktem doszedł do Warowni#

Sir Keldorn

*był późny wieczór gdy dotarli do traktu do Świątyni. Powóz powoli się toczył. Frey wtulona w niego spała słodko. Widok budynków i bramy Świątynnej bardzo go uradował i wywołał na jego twarzy uśmiech*

Jan

#wyszedł na dziedziniec i zobaczył zmierzający w kierunku Świątyni powóz. Przyglądał się dłużej, a gdy rozpoznał sylwetki uradował się niezmiernie. Zaczął biec do bramy, aby ją otworzyć dla Pani#

Ferin

* Przystanął parę mil od świątyni. W dali świtały już rozmyte kontury najwyższych budynków. W wizerunku Ferina, znanego tu pod imieniem Anor, zmieniło się niewiele, choć jego oblicze wydawało się teraz bardziej zdecydowane, przydługie włosy związał w żołnierski kucyk z tyłu głowy, a oczy o lekko złotawej barwie nie migotały już radośnie. Na jego twarzy próżno było szukać uśmiechu. Ubrany był w proste, ale zadbane ubranie, choć nie miał przy sobie żadnego na zmianę. Przysiadł na kamieniu, którego czuć było jeszcze nagromadzonym w dzień ciepłem. Wydawało się, że próbował dojrzeć świątynie.. lecz kurtyna mroku coraz mocniej mu w tym przeszkadzała...*

Ferin

* Obudziły go pierwsze słoneczne promyki nowego dnia. Poranek był ciepły. zapowiadała to już wczorajsza, bezchmurna noc. Kieszeń mężczyzny wypełniało jeszcze kilka monet, a głód dawał mu się we znaki, więc ruszył na targ, by tam zakupić dla siebie jedzenie *

Alandiril I

*W oddali swoim sokolim wzrokiem wypatrzył szczyty budynków, spinął konia zmuszając go do galopu i ruszył ku zabudowaniom*

Vereena

*Wyszła z lasu na trakt, oczy mrużąc przed jasnym światłem słonecznym. Wyglądała dość nieporządnie, widać było, że zmęczona. Spojrzała na siebie, sprawdzając, czy nic w lesie nie zostawiła i poczęła kroczyć niespiesznie ku Świątyni.*