Świątynia Frey - Miejsce Wytchnienia i Odpoczynku

Sir Keldorn

-Rozumiem lecz już o tym nie mów...-Musisz odpocząć...*nagle na myśl przyszło mu...*-Będzie lepiej jak dziś będziesz spać ze mną w miom pokoju...*powiedział to i ruszył do niego*

Ferin

* UŁożył sobie wygodniej pakunki na plecach i postawił pierwsze kroki * Żegnajcie... * Powiedział, choć miał nadzieję, że jeszcze kiedyś tu wróci *

Sir Keldorn

*po chwili zniknęłli na trakcie. Przytulił Frey do siebie*

Freyja

- Teraz jest nas troje.... *uśmiechnęła się do niego i schowała twarz w jego koszulę*

Ferin

# Trzy postacie wyłoniły się zza kurtyny ciemności, zbliżyły się do samej bramy. Jedna z nich otwarł bramę jednym pchnięciem i ruszył do świątyni#

Ferin

# Powrócił do reszty. Przekazał miecz jednemu z pozostałych mężczyzn # - To jego broń. Był tutaj. Ruszajmy... #

Freyja

#nagle za ich plecami wyrósł jak spod ziemi Jan# - A cóż to mościa panowie za wizyty w świętym przybytku bez zapowiedzi #rzekł ze złością w głosie, mrużąc przy tym oczy i przypatrując się uważnie intruzom#

Ferin

# Mężczyzna w ciemnej zbroi, z dużą tarczą i długim mieczem zbliżył się do sługi, dwoje pozostałych dzierzących krótkie miecze i w skurzanych sbrojach otoczyło go z tyłu # Jeśli Ci zycie miłe, powiedz, gdzie znaleść możemy Ferina # Pokazał mu wyszczerbiony miecz # Wiemy, że należał do niego, więc musiał tu być. Mów!

Freyja

#Jan uśmiechnął się dziwnie, kompletnie nie wystraszony, wsadził w usta dwa place i zagwizdał, a w tym momencie zza jego pleców wyłoniło się pięciu chłopa. Wszyscy byli wielcy, z szerokimi klatami i potężnymi muskułami. Gdyby nie ludzkie twarze, byli by podobni do ogrów. Czwórka stała z tyłu, tylko jeden podszedł do sługi. Miał śniadą twarz i szeroką szramę na prawym policzku# - Czego #warknął# - Właśnie z mojum se kolijnego bachora robilim, a jo nie lubim coby mi przyszkodzać, bo siem wtedy straśnie wkurwiom #wycedził przez zęby żując kawałek trawy#

#Jan bez słowa pokazał głową na przybyszłów# - Nieproszonych gości mamy, zajmijcie się nimi i grzecznie przywitajcie #rzekła do mężczyzny z dziwnym uśmiechem i ruszył do Światynnych drzwi, lecz odwrócił się jeszcze nim w niej zniknął# - Knut grzecznie #zarechotał i podązył do kuchi, zostawiając przybyłych z Knutem Wielkoludem i jego braćmi#

Freyja

#gdy Jan zniknął za Bramą Świątyni Knut Wielkolud wyszczerzył zęby w dziwnym uśmieszku, a potem wypluł trawkę pod nogi jednego z nich# - No czegoj cum w tym świntym mijscu, tu byle chołota ni może sy łazić jak jej siem podobo #rzekł kładąc rękę na wielkiem, dwumetrowym mieczu przytroczonym do pasa. To samo uczynili jego bracia, a ich oczy wświdrowywały się w intruzów#

Ferin

# Najmłodszy wiekiem mężczyzna sięgnął do kieszeni płaszcza i wyciągnął nadszarpany list gończy z podobizną Anora, czy też Ferina # Szukamy tego człowieka # Rzekł bec cienia strachu, wręcz lekko rozbawiony zaistniałą sytuacją #

Freyja

#Knut wziął "papierek" do swej wielkiej łapy i przyjrzała się uważnie postaci tam pokazanej# - Jeśli tyn ktosik tutej jest w tyj Świentyni to widoć tako jyst wola naszyj pani, a jśli łun tutej jest, to nitykalnym jest dla wśyskich coby gu cili łubić lub zrobić jumu cosik innygu. A tak se na nigo lukom i nie pamintom coby tutej ktosik taki boł #Knut oddał list gończy mężczyźnie, a jego oczy mówiły do niego# - No zrób mi tę przyjemność i rusz się, a ja i moi bracia chętnie z wami zatańczymy #dobrze więc, że mężczyźni nie umieli czytać w myślach Knuta#

Ferin

Nie licz jednak na litość # Odrzekł ten, który do tej pory nie odzywał się słowem. Sięgnął po drugi miecz i teraz obie dłonie miał zajęte. # Najmłodszy wydawał się trochę zakłopotany, ale dostojna postawa wojownika z tarczą dodawała mu hartu ducha #

Freyja

#Knut widząc to roześmiał się na całe gardło# - Wypad mi stend chłystki zatracone, bo mojim mieczykiem wos tutyj pośwince i nigdy tutej ni wracojcie, bo to świnty mijsce i jak mojo pani si zgniwo, to możeta dnia nowygo ni doczykoć #rzekła nadal się śmiejąc# - Czygu wy ni rozumita, że mojo pani to potynżno bosko istota, a z takowymi si nie zadziro #spojrzał na nich z niedowierzaniem w oczach, ale podziwiał ich upór oraz głupotę#

Ferin

# Zostaliśmy powołani przez samego Sigmara, suczy synu, by ścigać takich zbrodniaży jak on. Widać twa głowa to tylko niepotrzebny ciężar. Pomożemy Ci się go pozbyć * Warknął najłodszy stawiając krok w przód. Pozostali dwaj przybrali postawę obronną, stawając tuż za jego plecami