Świątynia Frey - Miejsce Wytchnienia i Odpoczynku

Sir Keldorn

Ty ciężka, lekka jesteś jak pióreczko, ale skoro nalegasz *postawił Frey delikatnie* - mam nadzieję że me ramię chociaż przyjmiesz *znów się uśmiechnął*

Frey

*zaśmiała się, chwyciła go mocno pod ramię i uśmiechnęła się promiennie* To gdzie teraz mój panie...

Sir Keldorn

Chodźmy do ogrodu, tam tak pięknie, usiądziemy na ławeczce i pozwolimy aby słonko nas ogrzewało, a ptaki swoim spiewem nas radowały - *uśmiechnął się do niej*

Frey

Dobrze, ale ty dziś będziesz moim przewodnikiem... *uśmiechnęła się radośnie*

Sir Keldorn

Dobrze Frey niech tak będzie - *więc chodźmy, powiedział i ruszyli w kerunku Ogrodu za Świątynią*

Frey

*nic nie mówiła, tylko tuliła się do niego jak mały kociak*

Sir Keldorn

*Nie wiedział co powiedzieć, jak ją pocieszyć, miał wyrzuty sumienia, mówił do siebie mogłem ją okłamać, mogłem, a jak się coś z nią stanie*

Frey

To nawet dobrze... *powiedziała pustym głosem wpatrując się gdzieś daleko* On nie lubi dzieci... *łzy pociekły jej po policzkach* Zabierz mnie do lasu *zarzuciła mu ręce na szyję i spojrzała w oczy* Zabierz mnie stąd... Błagam Cię...

Frey

*szła traktem w kierunku wrót do Świątyni, gdy nagle znowu źle się poczuła. Stanęła więc i odetchnęła głęboko* Już niedługo mój czas nadejdzie... *szepnęła sama do siebie* To już niedługo minie ten jeden dzień, który ofiarowała mi Siri... *ponieważ ból się wzmógł usiadła na schodach przed Świątynią i zapatrzyła się w dal* Jeden dzień życia, a potem muszę wracać...

Frey

*siedziała tak i myślała o nim. Ile by dała, by go teraz zobaczyć, jego uśmiech, jego brodę, jego w ogóle. Tylko co by mu wtedy powiedziała, jak miała się przyznać, do tego co się stało niedawno. Do tego, że straciła jego dziecko... *zakryła twarz dłońmi i rozpłakała się*

Frey

*Było jej tak strasznie ciężko z tą tajemnicą, ale wiedziała, że on już pojechał na wyprawę... Po dłuższej chwili podjęła decyzję, że nigdy mu nie powie, co się stało niedawno i poprosi Keldorna, aby też nic nie powiedział. Nie mogła dopuścić, aby on się tym zdenerwował, bo i tak miał dość swoich problemów. Tylko było jej tak strasznie przykro, że nie będzie miała dla niego tej cudownej wiadomości, że krasnolud zostanie ojcem... Jej serce pękło z rozpaczy...*

Sir Keldorn

*Po chwili Keldorn, doszedł do niej, miał, wyjątkowy problem aby wydostać się z lasu, czuł się tak jakby coś nie chciało go z tamtą wypuścić lub opóźnić jego marsz, zobaczył Frey na schodach, bladą i smutną, uśmiechnął się do niej, wziął ją na ramiona i udał się z nią do pokoju nr5* - musisz odpocząć Frey, ten nasz spacer był za długi, teraz pójdziesz spać -*powiedział i ryszył do pokoju*

Frey

*nic nie odpowiedziała, tylko wtuliła się w niego. Była wdzięczna losowi, że pozwolił jej go spotkać. Przyjaciela jakiego teraz właśnie potrzebowała. Takiego, który nie zadaje zbędnych pytań, a po prostu jest...*

Siringa

* Wyszła cicho zamykając za sobą bramę. Nie chciała przeszkadzać Frey i Keldornowi. Zamyślona ruszyła dalej*

Frey

*wyszli z pokoju i ruszyli holem w kierunku wrót. Pamiętała, że gdy wchodzili brama za nimi pozostała otwarta. Zastanowiło ją to, więc ruszyła szybciej i gdy stanęła na progu Świątyni rozejrzała się uważnie* Siri... *zawołała po chwili, nie widząc jej nigdzie*