Świątynia Frey - Miejsce Wytchnienia i Odpoczynku

Freyja

*biegła co sił przed siebie trzymając się mocno za brzuch, gdy była już prawie na samym dole potknęła się na schodach i zleciała w dół*

Sir Keldorn

*dobiegł do niej i wziął ją na ręce*-Janie szybko medyka...*zawołał i ruszył z nią do pokoju*

Sir Keldorn

*wyszli przed bramę i udali się do stajni*

Sir Keldorn

*po chwili dojechali do bramy* -Janie będziemy za jakiś czas...-Wiesz gdzie nas szukać...*zawołał i ponaglił konie*

Freyja

- Rozumiem panie #podniósł rękę w geście pożegnania#

Jan

#Jak co rano otwarł drzwi do Świątyni, aby wpuścić do przybytku trochę świeżego powietrza. Stanął w progu i rozejrzała się po okolicy. Służba jak zwykle została zagoniona do swych obowiązków, a on przyglądał się temu z zadowoleniem#

Kurt

#Kurt wraz z braćmi siedzieli na schodach i czekali na swego Dowódcę. Demon dzierżył w dłoniach jego miecz, pozdrowił skinieniem głowy Jana i zajął się żuciem trawki#

Jan

#odkiwnął głową i widząc, że Świątynia jest bezpieczna ruszył do kuchni#

Jan

#szedł przez długi hol, cały czas rozmyślając o tym, kto to kręci się po warowni. Tak rozmyślając doszedł do Bramy Świątynnej, a potem ruszył traktem do Warowni#

Vereena

*Przy Bramie niepostrzeżenie pojawiła się czarownica. Zdjęła płaszcz, dzięki któremu dotychczas była niemal niewidoczna na tle traktu. Na sobie miała białą, płócienną suknię do ziemi. Za pas zatknięty był bukiet czerwonych kwiatów. W rękach niosła dość dużą, drewnianę skrzynię, z ramienia zwisała torba. Przeszła przez Bramę i skierowała się ku dalszej części Świątyni.*

Jan

#przechadzał się jak zwykle po terenie, żeby wszystkiego dopilnować na powrót swej pani. Nagle przechodząc obok pokoju czarodziejki zauważył niedomknięte drzwi. Podszedł więc cichutko#

Sir Keldorn

*po krótkiej chwili podjechali do bramy. Jako, że była zamknięta miał już zsiadać, gdy zauważył biegnącego Jana*

Jan

#już miał okazać swoją radość, gdy zauważył, że Pani śpi. Wówczas tylko z radością na twarzy skinął głową przed Keldornem i otworzył bramę#-Ależ się cieszę z powrotu mojej Pani...#odrzekł gdy powóz przejeżdżał obok niego. Zamknął szybko bramę i ruszył za nimi podśpiewując sobie ze szczęścia#

Jan

#czekał na nich z niecierpliwością. Gdy Keldorn doszedł do niego niosąc Panią, powiedział z uśmiechem na twarzy#-Rad jestem widzieć swoją Panią i Ciebie Panie również...-Dawno Was nie było i trochę się już martwiłem...#spojrzał na niego#-Czy Pani już ozdrowiała...#zapytał z niepokojem#

Sir Keldorn

*uśmiechnął się do niego*-Tak Janie już jest lepiej...-Choć musimy teraz dbać o nią...-Musi dużo odpoczywać...*gdy to powiedział ruszył do Świątyni*