Świątynia Frey - Miejsce Wytchnienia i Odpoczynku

Frey

*oddała czuły uśmiech, choć słowa Shievana ciut ją zawstydziły, złapała mocniej kieliszek z koniakiem i delikatnie usta w nim umoczyła, ale tylko tyle, by poczuć jego wyborny smak* - Shievanie... *zwróciła się do gościa* - Ty mi lepiej powiedz, co tam u Ciebie?... *uśmiechnęła się do nekromanty*

Shievan Khai

*Wzruszył ramionami i odstawił pusty kieliszek.*Oględnie mówiąc, bez zmian. Dnie upływają na tych samych, co zawsze, poszukiwaniach z tymi samymi, co zawsze rezultatami. Podobno już odbiera mi to rozum, ale to nieprawda.*Odstawił laskę i podszedł do kredensu, coby dopełnić kieliszek.*Ale to nie jest interesujące, grzebanie się w reliktach minionych wieków nie jest najbardziej pasjonującym tematem rozmowy.*

Frey

- Mylisz się mój drogi... *znowu się do niego uśmiechnęła* - Mnie to akurat bardzo interesuje... *zrobiła łyk koniaku* - A czego ty tak szukasz?... *zapytała zaciekawiona*

Shievan Khai

*Wrócił na fotel i założył nogę na nogę.*Pompatycznie mówiąc, wiedzy. Starej, zapomnianej mądrości. Ksiąg, artefaktów, malowideł, piktogramów, runów, wszystkiego.*Machnął ręką bagatelizująco.*Rzeczy interesujące tylko takich szaleńców, jak ja. Dawne rasy wiedziały więcej od nas o sztuce walki ze śmiercią. Więcej ode mnie. Oni już jej nie potrzebują, ja tak.*

Sir Keldorn

*popijał wyborny koniak przysłuchując się rozmowie. Rozważał słowa Shievana i słuchał z ciekawością*

Frey

*to co Shiev mówił intrygowało ją coraz bardziej* - A gdzie i po co wybierasz się tym razem?... *zapytała zaciekawiona*

Shievan Khai

*Na wyspę Trog. To niezbyt duża wyspa na Oceanie Południowym, dość daleko od Galimoru.*Wykonał ręką nieokreślony gest.*Sama wyspa niczym się nie wyróżnia, niewiele więcej niż kupa kamieni i trochę krzaków, ale znalazłem wzmianki mówiące o odkryciu tam ruin jakowejś świątyni, datowane na jakieś dwa wieki wstecz. Pojadę, sprawdzę, może odkryję coś ciekawego.*Upił trochę wina, po czym kontynuował.*Mówiłem, że to niezbyt interesujące, bo tak w zasadzie jest. Każda taka ruina to kolejne wskazówki i ułamki wiedzy, kóre tylko podsycają moją ciekawość i kierują do kolejnych.*Naraz zachichotał.*Przewodnik mógłbym napisać o większości przez Bogów zapomnianych ruin porozrzucanych po całym świecie. I tak samo języków martwych.*

Frey

*oczy jej się rozszerzyły ze zdumienia, najpierw na Keldona spojrzała, a potem na Shievana* - Mogę jechać z Tobą?... *zapytała błagalnie* - Kocham takie wyprawy, proszę... *zrobiła do nekromnty słodkie oczka* - A ty mówiłeś, że to łatwa wyprawa... *uśmiechnęła się do niego promiennie*

Shievan Khai

*Gdyby pił, toby się pewno zakrztusił.*Przed porodem?*Wyjąkał.*Nie ma mowy! Keldorn byłby mnie zapewne rozszarpał, gdybym Ci pozwolił. To, że wyprawa nie jest trudna nie oznacza, że jest to odpowiednia rozrywka dla kobiet przy nadziei!*Pokręcił głową z niedowierzaniem i spojrzał na Keldorna, szukając poparcia.*

Frey

*zmarszczyła słodko nosek w udawanym gniewie* - Nie jestem kalęką, tylko przy nadziei... *rękę na brzuszku czule położyła* - Stoguś i ja czujemy się doskonale, a poza tym on uwielbia takie przygody...

Shievan Khai

*To nie jest przygoda.*Potrząsnął głową.*To siedzenie w ruinach ze szkicownikiem, oganianie się od robali i klęcie w żywy kamień pogodę. Nudne, żmudne i wyczerpujące, pozatym, Trog jest zimna jak lica zmarłego. Klimat ma paskudny. Keldornie, przemówże żonie do rozsądku.*Khai zapadł się w fotel i zaczął się modlić, żeby pogłoski o kobiecym uporze okazały się tylko pogłoskami.*

Sir Keldorn

*spojrzał na nich*-Shievan ma rację Frey...-Tym razem nigdzie nie pojedziesz...-Poprostu Cię nie puszczę nawet jeśli miałabyś być pod zamknięciem...*powiedział to z całą stanowczością*

Frey

*spojrzała na obu panów oczami rozkapryszonego dziecka* - Ale ja cem, cem, cem... *prychnęła jak mała kotka*

Sir Keldorn

-Chcieć zawsze możesz lecz nie zawsze dostaniesz to co chcesz...*spojrzał na nią z uśmiechem*-Mówię Ci, że nie pojedziesz i się z tym pogódź...

Shievan Khai

*Słuchaj mężą, bo mądry człowiek.*Poprawił się w fotelu.*Zresztą, po prostu bym Cię nie zabrał. Nie martw się, nic nie stracisz. Prawdopodobnie uważasz, jak wszyscy, że ja tam biegam po zgliszczach walcząc z nie w pełni umarłymi i odkrywam pokrywane w ścianach skarby. To nieprawda, więcej zabawy znajdziesz pieląc ogródek. Nawet nie mogłabyś zwiedzać takich ruin, bo wszystko musi być najpierw zabezpieczone i skatalogowane, każdy posążęk i każda dziura. Jak powiedziałem, trudne, żmudne i nudne.*