Świątynia Frey - Miejsce Wytchnienia i Odpoczynku

Sir Keldorn

-Giveronie...-Do czego go przygotuje...-Co Stoguś ma dokonać...*spojrzał na niego*

Giveron

*Giveron westchnął głęboko* Wiedz, że prawdopodobnie nie uwierzysz mi w to co usłyszysz. Stwierdzisz że jestem pomylony i wyjdziesz. Ale proszę - wysłuchaj mnie. *Machnął ręką a w kłębie dymu na stoliku pojawiła się butelka i dwa kielichy.* Świat jest stary. Tak stary, że nie ma już nikogo kto pamięta jak to wszystko się zaczęło. Ale ja powiem ci, jak się skończyło. *Rzekł, i nalał krwisto-czerwonego trunku do kielichów* Ludzie dysponowali niegdyś niewyobrażalną mocą, kształtowali rzeczywistość wokół siebie, dzięki swym umiejętnością czy też magi - nie wiadomo - tworzyli nowe istoty. Cały świat był dla nich polem do odkrywania nowych możliwości tego uniwersum. Aż w końcu coś pękło. Nikt nie wie - czy to z chęci władzy, czy może oszaleli za sprawą swojej potęgi. W każdym razie, pewnego dnia zaczęła się wojna. Z nieba zaczął spadać deszcz gwiazd, tytani stworzeni przez ludzi zaczęli mordować wszystko na swej drodze. Nastała apokalipsa. Nie ważne, że trwała tylko tydzień. Bo cofnęła ona ludzi do poziomu zwykłych chorowitych istot, pałających nienawiścią do wszystkiego. Ale przetrwaliście. Teraz zaczęliście na nowo podnosić cywilizację. Ale zło, dalej podąża za wami. Krew którą przelaliście. Krew świata na którym żyjecie. Przez całe stulecia szukałem kogoś takiego jak wasz syn. Kogoś kto będzie mógł to wszystko naprawić. Świat nie będzie już nigdy idealny. Nie. Lecz, jeśli znów będę mógł zobaczyć srebrne tulipany kwitnące na łąkach... to już będzie warte tego trudu. *Dorzucił polano do kominka.* Nie chce odebrać wam dziecka. Musi mieć normalne dzieciństwo... w miarę normalne. Ale chce przy nim czuwać. Nauczać kiedy będzie to możliwe.

Sir Keldorn

-Rozumiem Giveronie...-Czyli będziesz z nami mieszkać gdy Stoguś podrośnie...-To jest do przyjęcia...

Giveron

*Wypił wino jednym tchem, i uśmiechnął się blado* Chciałem zacząć pracować z nim od zaraz... ale myślę że nauki które mu udzielę, są równie ważne jak normalne dzieciństwo, spędzone w rodzinie.

Sir Keldorn

-A gdzie chcesz go nauczać? *zapytał patrząc mu w oczy*

Giveron

*Rozejrzał się wokół* Cóż... to miejsce bardzo przypadło mi do gustu. Strzelający ogień i ciepła herbata zawsze działały na mnie kojąco. *W oczach zatańczyły mu iskierki* Chyba że jest tu inne miejsce które spełnia te dwa warunki.

Sir Keldorn

-Nie...-Ten pokój jest idealny jeśli Ci pasuje...-Co do intensywności zajęć to ustal z Frey...-Teraz Cię opuszczę i udam się do niej...*wstał i ruszył do wyjścia*

Sir Keldorn · Wysłany: Nie 13:37, 04 Mar 2007 Temat postu:

*udał się w kierunku ogrodu do Frey*

Frey · Wysłany: Nie 17:14, 25 Mar 2007 Temat postu:

*wbiegła jak szalona z pamiętnikiem pod pachą do Sali i rozejrzała się uważnie* - Giveronie, jesteś tutaj?... *zapytała, gdy go nie zobaczyła*

Giveron · Wysłany: Nie 19:19, 25 Mar 2007 Temat postu:

*Nie widzieć kiedy pojawił się przy kominku, a w dłoni trzymał kieliszek wina.* Jestem. *Powiedział nie odwracając się.*

Frey · Wysłany: Nie 19:45, 25 Mar 2007 Temat postu:

*prawie krzyknęła, gdy nagle się pojawił, a potem przepraszająco się do niego uśmiechnęła. Do stołu podążyła i na nim księgę położyła* - Mam to... *szepnęła pokazując mu pamiętnik* - To chyba będzie najlepsze...

Alandiril I · Wysłany: Pon 15:46, 26 Mar 2007 Temat postu:

*wszedł powoli do sali po czym stanął przy Frey*
I wiemy już coś na temat tego co cię zaatakowało
*zapytał troskliwie*

Frey · Wysłany: Pon 16:07, 26 Mar 2007 Temat postu:

*uśmiechnęła sie do Ramzesa, a potem na Giverona spojrzała* - Panowie się jeszcze nie znacie, to Ramzes mój przyjaciel i uczeń, a to Giveron nasz gość... *przedstawiła ich sobie, a potem wskazała miejsce na fotelu Ramzesowi* - Na razie szukamy, więc siadaj proszę...

Alandiril I · Wysłany: Pon 18:11, 26 Mar 2007 Temat postu:

*Skinął głową Giveronowi,po czym usiadł na miejscu wskazanym przez boginie*

Frey · Wysłany: Pon 20:02, 26 Mar 2007 Temat postu:

*zasiadła przy stole i pamiętnik otwarła* - Chyba powinniśmy go chyba przeczytać Giveronie, wtedy dowiemy się wszystkiego o rodzinie Williama i jej tajemnicach...