Świątynia Frey - Miejsce Wytchnienia i Odpoczynku

Ferin

Rozumiem.. Wiedz jednak, że będę walczył, puki tchu mi starczy, a ręce będą miały siłę trzymać miecz *Jego oczy zalśniły złotem*

Sir Keldorn

*Keldorn przysłuchiwał się uważnie rozmowie*

Frey

*spojrzała w oczy Anora i cofnęła się delikatnie* Dziękuję ci za twe słowa, lecz wiedz, że nie musisz tego robić... * zawstydziła się swego odruchu, więc, zaraz szybko postąpiła kilka kroków do przodu*

Ferin

Czuję, że tak trzeba *Odparł. Potem odwrócił się i zrobił parę kroków do przodu* Więc nie będę zabierał ci już czasu, Pani...

Sir Keldorn

*Keldorn podszedł do rzeki, która obok płynęła, przykucnął na jej brzegu i włożył do niej dłonie, a nastęnie przemył sobie twarz, brundną jeszcze w niektórych miejscach po pamiętnej lekcji z Frey*

Frey

*uśmiech rozpromienił jej twarz* Nie zabierasz mego czasu... to raczej ja Ci się narzucam...

Ferin

*Zatrzymał się i zganił się w myślach za ten błysk. Przeczesał jasne włosy dłonią, chcąc odwrócić jej uwagę. Uśmiechnął się słabo * Nie lubię oczekiwania.. * Rzekł jakby do siebie*

Frey

*stanęła za jego plecami i położyła mu delikatnie rękę na ramieniu* Nikt tego nie lubi... *szepnęła*

Ferin

*Odetchnął głęboko* Frey.. Powiedz mi jeszcze jedno... *Po chwili przerwy kontynuował przyciszonym głosem* Czy.. *Znów odetchnął* Jesteś w stanie zaufać człowiekowi, który już niejedno ma na swoim sumieniu?

Frey

*podeszła bliżej i stanęła zaraz za jego plecami* Ja z natury jestem ufną istotą i nawet, gdy ktoś mnie skrzywdzi, to nie pamiętam tego długo... *zwiesiła na chwilę głos, lecz zaraz kontynuowała* Gdyby było inaczej moje serce nigdy nie wybaczyło by Abiemu tego co zrobił, a ono już dawno mu wybaczyło... *dodała cicho, tak, aby tylko on to usłyszał* Nie winię go za to, miał swe problemy i ja to rozumiem... Nie mógł się wtedy mną opiekować, wiem to...

Ferin

*Sięgnął do kieszeni, wyciągnął pomięty kawałek papieru, zawachał się jeszcze, zanim przekazał go kobiecie. Dał jej chwilę na przeczytanie go...*

Frey

*obejrzała uważnie kawałek pergaminu, a potem szybko i bez namysłu zgniotła go w dłoni i wrzuciła do torby, żeby nikt jej więcej nie widział*

Ferin

* Spojrzał kobiecie prosto w oczy, nie odezwał się jednak*

Frey

*nagle potworny ból w lędźwiach zgiął ją w pół, chwyciła się za brzuch ręką i jęknęła, lecz ból był tak silny, że upadła przed nim na kolana i zakaszlała, a wtedy na jej ustach pojawiła się krew* Nie... *pomyślała spanikowana* To nie możliwe... Nie teraz...

Ferin

Pani?! *Pochylił się, przytrzymując ją jedną ręką* Co się dzieje?!