Świątynia Frey - Miejsce Wytchnienia i Odpoczynku

Sir Keldorn

Nie mów tak Pani bo to nie prawda. Człowiek głupi nie stworzyłby czegoś tak pięknego i imponującego. Rozejrzy się ile tu piękna i mądrości, a to przecież TY zrobiłaś. Więc nie mów tak. * w jego głosie było czuć zachwyt nad tym wszystkim co widział i co stworzyła Frey*

Frey

*bogini zamyśliła się znowu* Dziś dostałam gołąbka, w którym ktoś, kto kiedyś był mi przyjacielem, dziś zarzuca mi żem głupia i że cieszy się, iż oglądać mnie nie musi...

Sir Keldorn

Smutne Pani to co mówisz tym bardziej, że to Twój przyjaciel. Może się zezłościł. Czasami posuwamy się do różnych czynów by ktoś sobie o nas przypomniał. Wierzę Pani, że za jakiś czas znów dostaniesz gołąbka od swego przyjaciela. Zrozumie, że źle uczynił i to naprawi.

Frey

Vendes niczego nigdy nie naprawia, jeno psuje *rzekła cicho, lecz nagle jej oczy zalśniły* Lecz i dobrego gołąbka dziś dostałam *zaśmiała się radośnie* Hord do swej szkoły mnie przyjął...

Sir Keldorn

To gratuluję Pani. Radość moja tym większa, że i ja jestem w tej szkole. * na jego twarzy pojawił się życzliwy uśmiech*

Sir Keldorn

*Po chwili dodał * - więc czasami spotkamy się na zajęciach.

Frey

*zachichotała cicho* Jeśli się mną Stogar podzieli to chętnie, lecz mieć baczenie musisz, iż kiepska ze mnie uczennica, już Hord się o tym sam osobiście przekonał *znowu zachichotała* Miecza swego, co się gryfem zwie do tej pory nie opanowałam, a to dlatego, że nie nauczyłam się go trzymać porządnie, a to broń dwuręczna i straszliwie ciężka... *rumieniec oblał jej twarz*

Sir Keldorn

Na wszystko są sposoby Pani. Za jakiś czas będziesz już dobrze władać mieczem. Musimy tylko nad tym popracować, a w szkole wielu wielkich wojów jest więc napewno szybko opanujesz fechtunek, a co do Stogara to z nim porozmawiam myślę, że niebędzie mieć nic przeciw.

Frey

*zaśmiała się tylko*Ależ mój drogi, ja nie jestem jego własnością, choć winnam mu wdzięczność, bo to on mnie namówił do tego kroku, gdyśmy zwiedzali posiadłości należące do WN *uśmiechnęła się na to wspomnienie* Obiecał mi osobistą pomoc, jeśli swe kroki do szkoły Horda skieruję, choć i jego ostrzegłam... *dodała ze śmiechem*

Sir Keldorn

Oczywiście Pani, że nie jesteś nie to miałem na myśli * uśmiechnął się*, chodziło mi tylko o to, że i ja czasem pozwolę sobie poprowadzić z Tobą lekcję abyś szybko nauczyła się fechtunku. To chciałem powiedzieć * znów się uśmiechnął*

Frey

*zaśmiała się i spojrzała na niego* Bez obaw, nie przyjęłam twych słów jako coś złego, lecz nie chciałam, żebyś sobie coś złego o mnie pomyślał *spuściła głowę zawstydzona, że źle odebrał jej słowa*

Sir Keldorn

A co do miecza Pani to poczekaj tu chwilę zaraz wracam -*wstał i pobiegł w kierunku stajni. Gdy już tam przybył podszedł do swoich sakw i zabrał z nich miecz, następnie wrócił z nim do Frey*

Sir Keldorn

Pozwól Pani ofiarować sobie tenże miecz *trzymał w dłoni miecz dwuręczny pięknie wykonany z białej stali elfickiej, rękojeść była w kształcie łzy wspaniele dopasowującej się do dłoni, było na nim widać iż używano go już nie raz * - nazywam go białą łzą, dostałem go od mistrza mego gdy byłem uczniem, lekki jest i na początek napewno będzie się Tobie Pani nim dobrze władać. Gdy już nabędziesz siły i umiejętności i zaczniesz używać gryfa, to zrobisz z nim co zechcesz, może jakiś inny uczeń go od Ciebie otrzyma.

Frey

*patrzyła na niego z zaciekawieniem* Zaiste broń piękna jest, lecz czy jestem jej godna... *zapytała patrząc z podziwem na miecz*

Sir Keldorn

Trzymałem łzę właśnie na taką okazję. Pamiętam jak mistrz mój *widać było, że wzruszenie pojawiło się na jego twarzy*, przed śmiercią powiedział mi, że gdy już zdobędę lepszy miecz od łzy to mam ją przekazać innemu uczniowi, aby w ten sposób jego miecz mógł służyć innym.
Więc przyjmij go Pani, będzie to zaszczyt dla mnie i radość mistrza mego. *na jego twarzy pojawił się uśmiech*