Świątynia Frey - Miejsce Wytchnienia i Odpoczynku

Frey

*Usiadła obok ławki na ziemi podkurczając pod siebie nogi i wpatrzyła się w dal* Co teraz...

Tristian

Tyle śmierci... Po co jej tyle. Może sznur wie? Może wie, ale nic nie mówi - tylko skrzypi na drzewie... *Spojrzał na nich* Czym my jesteśmy? Co się z nami stało?

Frey

Czujemy, to się stało braciszku, tylko to *łzy popłynęły jej po twarzy*

Shudri · Gość

*Odetchnoł głęboko.* Podążać musimy swoimi ścieżkami, tymi , które przyszykował dla nas los. *Wstał, spojrzał na Frey* Odejdę, muszę odpocząć. Wrócę za dwa dni, nie oczekuj mnie jutro... nie będę mógł przybyć*Skłonił głowę Tristianowi i jego siostrze*

Frey

Rozumiem *wyszeptała cichutko* Samej mi się z porodem trzeba będzie uporać *dodała nie patrząc na niego*

Tristian

Powiadasz że mamy podążać naszymi ścierzkami przyjacielu... Ja nie mam swej ścierzki. Urwała się ona. *Głos miał cichy, ochrypnięty. Spoglądał raz to na krasnoluda, raz na siostrę, oczyma czerwonymi od łez*

Tristian

*Objął siostrę, delikatnie i spojrzał w jej oczy* Nie mów tak kwiatku. Nie będziesz sama - nie pozwolę ci na to.

Shudri · Gość

*Pochylił głowę* Wybacz, tak być musi *Oddalił sie powoli. Shudri chciał poszukać szansy, demon jednak był szybszy* #Nawet nie pytaj głupcze. Obiecałeś jutro# *Krasnolud ruszył dalej* #brat kobiety silny, wiele bólu. Kobieta też silna# *Shudri pokiwał głową, udał się do swego miejsca w kaplicy*

Frey

*Wstała ociężale z ziemi* Jestem zmęczona, muszę wypocząć * rzekła do brata i ruszyła do pustej sypialni*

Frey

*minęli Światynię i zaraz za jej rogiem skręcili w lewo, a tam im oczom ukazał się piękny kwiatowy ogród z altanką i widokiem na wodospad. Frey podążyła w kierunku ławeczki, która stała pod altanką* Ależ ja tu dawno nie byłam *westchnęła tęsknie*

Sir Keldorn

*Keldorn podziwiał przepiękny ogród, poraz pierwszy widział niektóre z kwiatów, nabrał powietrza w płóca aby zapamiętać i poczuć coś co trudno opisać, następnie spojrzał na Frey i powiedział* - miło musi się tu odpoczywać Pani, spokój, przyroda i tyle pięknych kwiatów. Człowiek musi tutaj szybko wracać do zdrowia.

Sir Keldorn

*Podszedł z Frey do ławeczki i pomógł jej usiąść*

Frey

*uśmiechnęła się do niego delikatnie* Kocham kwiaty i wodę, żyć bez nich nie umiem *zarumieniła się lekko*

Sir Keldorn

Patrząc na to piekno, które mnie tu otacza wcale się nie dziwię. Czegoś tak pięknego jeszcze nie widziałęm.

Frey

Dziękuję *zarumieniła się jeszcze bardziej, a potem nagle posmutniała* Dziś się dowiedziałam, że jestem głupia *powiedziała cichutko, jakby sama do siebie i zapatrzyła się w dal*