Świątynia Frey - Miejsce Wytchnienia i Odpoczynku

Frey

*szła przez chwilę w ciszy, gdy nagle tuż przed nią zajaśniało błękitne światło, najpierw było małe, lecz z każdą chwilą rozszerzało się by w końcu utworzyć świetliste, błękitne wrota* To droga do jeziora *rzekła sucho* Możesz iść ze mną, albo zostać... *po tych słowach ruszyła przed siebie, by po chwili zniknąć za wrotami*

Sir Keldorn

*Ruszył za nią, choć to wszystko go przerażało*

Frey

*po krótkim spacerze traktem dotarli do lasu, wtedy chwyciła mocniej jego rękę i ruszyła przed siebie*

Sir Keldorn

- Faktycznie piękny ten poranek...*odrzekł i dał się prowadzić rozglądając się po lesie*

Frey

*szli już jakiś czas, gdy nagle przed nimi ukazała się polanka skąpana w słońcu, a na jej środku leżał ogromny głaz*

Sir Keldorn

- Ależ tu ładnie...- Usiądziemy Frey...- Niech nas słonko trochę opali...*roześmiał się*

Frey

*zaśmiała się i wskoczyła na kamień, po czym opuściła lekko ramiączka i wystawiła twarz do słońca* - Słońce to mój żywioł... *uśmiechnęła się, lekko przymykając oczy, a wiatr delikatnie poruszył jej rudymi lokami* - Nie rozumiem jak istoty mogą żyć w mroku...

Sir Keldorn

*usiadł obok niej i również wystawił twarz do słońca* - Też tego nie rozumiem...

Frey

- Tak to dla mnie trochę dziwne, ale może dlatego, że ciemności mnie przerażają... *szepnęła cicho, żeby nie zagłuszać ciszy tego miejsca*

Sir Keldorn

- Jak byłem małym chłopcem to się bałem ciemności...*odrzekł wiedząc że Frey nie o te ciemności chodzi*

Frey

*westchnęła ciężko* - Widzisz ja też boję się, gdy zapada zmrok, lecz to jest dla mnie do zniesienia. Jest coś innego czego się boję i to tkwi w moim sercu bardzo głęboko... - Bardzo... - To otchłań, której nauczył mnie Abaddon... *jej głos na chwilę zadrżał* - Gdy byłam z nim, to był taki moment, gdy nie mogłam się z niej wydostać... - Do dziś śni mi się, że się w niej zapadam... *po policzkach spod przymkniętych powiek pociekło jej kilka łez na wspomnienie tamtego wydarzenia, a do serca znowu powrócił strach*

Sir Keldorn

- Nie rozmawiajmy o tych ponurych wspomnieniach. Opalajmy się będziesz piękniejsza na weselu...

Frey

*uśmiechnęła się do niego radośnie* - Masz rację, nie warto o tym wspominać, za piękny dziś na to dzień...

Sir Keldorn

- Frey muszę dziś do szkoły wrócić...- Ty i tak teraz będziesz się do ślubu przygotowywać...*uśmiechnął się*
- Jak będę potrzebny to wiesz gdzie jestem...*spojrzął na nią*

Frey

*zagryzła mocno wargi, chciała mu powiedzić, żeby nie wyjeżdżał, że nie musi, ale zdawała sobie sprawę z tego, że dla dobra ich obojga powinien wyjechać. Pokiwała tylko głową, na znak, że zrozumiała co do niej powiedział*