Świątynia Frey - Miejsce Wytchnienia i Odpoczynku

Frey

Dobrze paniczu *odrzekł sługa i gestem nakazał wyjść parobkom, sam również zniknął bezszelestnie*

Shudri · Gość

*Wszedł pospiesznie, skłonił głowę na znak, że jest gotów*

tatsu

*Stangret wrócił, tatsu ujęła go pod ramię i już miała odejść, gdy odwróciła się i rzekła w stronę, gdzie spodziewała się Tristiana*
- Panie... przepraszam... współczuję Wam, szczerze. Wiem, jak boli taka strata - westchnęła ciężko - mimo upływu wielu lat, ja nadal nie mogę się otrząsnąć.

Tristian

*Spojrzał na tatsu. Twarz miał mokrą od łez* Dzięki ci smoczyco. W moim sercu, nie ma wrogości do ciebie. Wiedz, że okazałaś się... ludzka. Ludzka i dobra. Dzięki ci że przyszłaś..

Tristian

*Ostatni raz, dotknął policzka Hybrydy, i powoli zamknął wieko trumny, a po twarzy powoli potoczyły się łzy. Chwycił trumnę z jednej stronie.* Pomóż mi druhu *Powiedział cichutko do krasnala*

tatsu

*Uśmiechnęła się lekko*
- Dziękuję Wam, panie - rzekła do Tristiana.
*Odwróciła się, chwyciła ramienia stangreta i pozwoliła wyprowadzić z cmentarza*

Shudri · Gość

*Podszedł do drugiej strony trumny i uchwycił. Był gotów.*

Tristian

*Ułożyli trumnę w przogotowanym miejscu, i obaj jak na zawołanie chwycili za szpadle, zasypując dół. Zaczęło padać. Silny i krzepki Shudri, dając wytchnąć Tristianowi położył wielką i ciężką marmurową płytę. Stali tak, i patrzyli na grób Hybrdy. Rozpadało się na dobre. Tristian stał tak. Stał i patrzył na grób swej ukochanej. I rozpłakał się jak dziecko.*

Shudri · Gość

Taerin Rrin Raugh! *Rzekł po krasnoludzku* Miłość ponad śmierć... *Przetłumaczył. Spojrzał na Tristiana, odszedł bez słowa. Cicho niczym duch. Zostawił go samego nad grobem ukochanej osoby.

Tristian

*Stał tak. Deszcz spływał mu po włosach. Opadł na kolana, i wbił wzrok w zimną nieczułą marmurową płytę. Chciał powiedzieć tyle rzeczy, ale teraz, nie wiedział jak to powiedzieć. Klęczał więc tak, przed grobem tej, tej jedynej którą kochał. Został sam. Nie tylko na tym małym cmentarzyku. Jego życie... został w nim sam.*

Frey

Frey

*Pojawiła się wcześnie rano na centarzu bukiet irysów niosąc w dłoniach, przykleknęła przy nagrobku, choć widoczny już dość mocno brzuszek przeszkadzał jej w tym. Położyła na nim kwiaty* To od Blanki *szepnęła przez łzy* I ona o tobie nie zapomniała kochana...

Frey

*Jak codzień i dziś pojawiła się na cmentarzu ze świeżymi kwiatami, uklęknęła i położyła je na nagrobku* Witaj przyjaciółko *szepnęła, a oczy jej powilgotniały* Mój brat wyjechał by odpocząć, ale ja zawsze tutaj jestem, gdybyś czegoś potrzebowała to mnie zawołaj... *położyła czule rękę na zimnej płycie i rozpłakała się* Nie myśl, że nie wiem co czułaś *szepnęła cicho* Wiem, bo sama tak się czuję *jej własne słowa ją przeraziły, bo uświadomiła sobie, że jest teraz dokładnie w takiej samej sytuacji z tą jednak różnicą, że jej ukochany żyje, ale jego miłość do niej umarła. Wstała powoli i spojrzawszy poraz ostatni dziś na grób wyszła zrozpaczona. Bransoleta na jej ręku zalśniła w słońcu*

Jostein Siwy

* Szelest kroków dwóch istot, z których jedna była człowiekiem. Do mogiły podszedł mag Jostein Siwy i jego nieodłączny towarzysz, wilk o imieniu Storr. Mag przyodziany był w ciemnozielony kubrak. Zatrzymali się nad grobem.
Josten uniósł rękę, wypowiedział cicho słowa zaklęcia. marmiurowa płyta została okolona wieńcem białego kwiecia. *

- Żegnaj, Pani - rzekł mag zdławionym głosem - Spoczywaj tu, niechaj Simbelmyne kwitną dla Ciebie.

* Wilk uniósł łeb. Zawył żałośnie *

Frey

*Weszła cichutko na cmentarz z naręczem róż, podeszła do grobu i zauważyła, że porastają go piękne kwiaty. Zapatrzyła się na nie przez momencik, ale zaraz otrzeźwiała i położyła swoje na płytę* Wybacz, że mnie nie było kilka dni, ale straszny młyn jest ostatnio i mało czasu mam, aby cię odwiedzić, ale dziś przyszłam*szepnęła, usiadła obok bukietu na zimnej płycie i zapadła w zamyślenie*